تو این سالها دیگه هر اشتباهی از دستم بر میومد و کردم

کم نه چند شب از دستم در رفت رفتم چند سال

هر صبح با گردن کج برگشتم خودم دل خودمو میزدم

خودمو میزدم ریشامو نمیزدم اگه بدونی چقدر رو خودم چاقو کشیدم من

هنوزم خیلی شبا خوابم نمیبرن نه تو فکر میکنی کی موند

اون روزا که فقط خودم پیش خودم میموند

خودم برا خودم شعراشو بلند میخوند خودم برا خودم نیرو کمکی بود

کی موند وقتی اونقد جفنگ بودم حتی تو چشمای خودم نگاه نمیوفتادم

بهم حق بده نزارم بفهمیم عین شاگرد عاشق استاد

من از راه به در بودم و با پای خودم اومدم دورامو زدم

بعد این همه سال رو برگردوندن ازم مردم شدم اومدم

برا خودمم با یه گونی ورق مچاله که گوشه درد و دل یه دهن گشاده

منم پشت به دوربین همم اینجانب محمدرضا شایع